A było to tak.
Na samym początku popełniliśmy kilka błędów, po pierwsze wynajęty bus nie był tańszy niż podróż dwoma samochodami, a miał być, po drugie zupełnie niepotrzebnie zabraliśmy niewykończone dwa moduły cukrowni, skazując się na drwiny za plecami, po trzecie daliśmy się ponieść emocjom co nie wyszło niektórym na zdrowie, po czwarte wybraliśmy okrężną drogę tylko po to aby zrobić jedno zdjęcia „gagarina” na LHS-ce i zostać zatrzymanym z tego powodu przez policję.

Ruszyliśmy, nie wiem jak inni ale ja przez długą chwilę musiałem walczyć z powracającym obiadem, tak cholernie trzęsie w tym wynalazku, zwłaszcza na bocznych drogach. I tak sobie niefrasobliwie jechaliśmy, aż za Sędziszowem spotkaliśmy „gagara” na LHS-ce, oczywiście robiliśmy zdjęcia co zainteresowało, przejeżdżający patrol policji, i zaczęło się dobrze że Jarek też policjant, nie do końca przekonani, zdziwieni stróże prawa odjechali, a my dalej, i już nic ciekawego, późno około dziesiątej docieramy do Bielska, okazuje się że nocleg jest w innym miejscu niż w zeszłym roku, po wymianie telefonów z organizatorem, docieramy na miejsce, czas złożyć swe członki na zasłużony spoczynek.

Sobota dzień pierwszy.
Impreza nawet udana, tetetkowcy dopisali dość licznie, mimo kłopotów z miejscem złożyli makietę, niektóre z segmentów prezentowały się bardzo dobrze, sporo taboru, a co cieszy najbardziej polskiego. Hazerowcy też po chwilach walki z oporną materią złożyli spory kawałek szlaku z bodajże dwoma stacjami, nie mają się czego wstydzić, nie tylko na pomorzu są zdolni modelarze, oczywiście żadnego z tuzów nie było, kilka dni przed wyjazdem zostało zamknięte, na skutek szaleństwa które dosięgło administratora forum Martela, a dla zakamuflowania prawdziwych przyczyn podano jakieś bzdurne powody, dokonując podziału na modelarzy i nie-modelarzy. W związku z tym udział w „salonie odrzuconych” nie licował z nadętym ego „prawdziwych modelarzy”.Kilka stoisk z kartonówkami, pięknie wyczyszczona gablota współorganizatora Anatola Gacka zwanego Tololokiem, w którym pyszniły się O-elki węglarka fototrawiona i prototyp EU 07, prototyp bo do modelu jeszcze kawałek , choć wierząc w upór twórcy kiedyś powstanie z pewnością. Na tzw. pięterku wytawa-konkurs modeli kartonowych, ponieważ mimo prób karton pozostał mi obcy ideologicznie, komentarza nie będzie. Zapomniałbym o kółeczku umieszczonym w głównej sali po którym pomykały cyfrowo sterowane modele, gawiedź zachwycona i o to chodzi.

Foto: Paweł Radecki	Foto: Paweł Radecki	Foto: Paweł Radecki

Obdarzeni kuponami żywnościowo-napojowymi, skosztowaliśmy niektórych potraw, ja osobiście po przykrych doświadczeniach z bigosem, nie odważyłem się konsumować podawanego tam. Około jedenastej nie mogąc doczekać się Piotrka, ruszyliśmy w okrojonym składzie, na Słowację, Andrzej i Jarek zostali aby ratować resztki dobrego imienia klubu. Wizyta na stacji w Zwardoniu, kibel, zmodernizowany ale zawsze to tylko ezt. Cicho , spokojnie choć trochę chłodno, zwłaszcza Włodarowi który chodził boso. Przekraczamy granicę, beznamiętnie, gdzie te czasy kontroli, stempli , psy, zasieki itp. i po kilu kilometrach wjeżdżamy na stację Skalite. Sympatyczna , sterylna stacyjka, czysto, widać że niedawno trwały tu jeszcze roboty, wszystkie sygnalizatory unieważnione. Tabory sporo, nasz ET41-136, S-200 (771 054-4) i jeszcze 163 112-6 , 183 038-9.

Zwardoń zmodernizowany ezt. EN57-2034 Foto: Paweł Radecki	Skalite 163-112-6 Foto: Paweł Radecki	183-038-9 Foto: Paweł Radecki
ET41-136 na gościnnych występach Foto: Paweł Radecki	771054-4 Skalite Foto: Paweł Radecki	Zabytek na uboczu Foto: Paweł Radecki

Jedziem dalej, naszym celem jest Cadca, dworzec kolejowy i autobusowy, coś dziwnie przypominają, nieduże miasta z dawnych lat, podróżnych niewielu coś tam jeździ, dość ciekawe konstrukcje, chodzimy sobie jak po swoim, robiąc zdjęcia, i w drodze powrotnej, zostajemy zatrzymani przez patrol Policji Kolejowej, po krótkiej dyskusji dowiadujemy się ze nie wolno na Słowacji robić zdjęć, można się starać o jednorazowe pozwolenie w biurze, ale ono jest czynne tylko w dni robocze, schludnie ale biednie ubrani funkcjonariusze spisują nas dzielnie, salutują i odprowadzają do wyjścia, ot słowiańska gościnność, choć może dobrze że się na tym skończyło.

Cadca Foto: Paweł Radecki	Początek składu Foto: Paweł Radecki	Koniec składu Foto: Paweł Radecki
Chwilowy postój Foto: Paweł Radecki	Cadca Foto: Paweł Radecki	Na skraju stacji Foto: Paweł Radecki
	Obciążniki nie będące przedmiotem pożądania Foto: Paweł Radecki

Wracamy w takim sobie nastroju, meldujemy się na imprezie zjadamy cudem ocalałe kiełbaski, i snujemy po sali. Docierają do nas Piotrek i „Parowozik” na ich widok matki chowały co starsze córki w piwnicach, ojcowie ładowali strzelby, nam opadły szczęki, obaj ostrzyżeni na „irokeza” w glanach, raczej złoczyńców przypominali niźli statecznych modelarzów. Po imprezie uroczysty raut w lokalu Tololoka, jak czas pokazał wielu się ulotniło, aby spotkać się i tak w miejscu wiadomym, czyli na stacji. A tam sensacja, parowozy w zwartym składzie powracające z imprezy, oczywiście szal, biegamy jak poparzeni, robiąc zdjęcia ku uciesze mechaników, odjechały, piwko w pobliskim barze i na kwatery czas.

OKz-ta oko w oko z Tr12 Foto: Paweł Radecki	Ty w zwartym składzie Foto: Paweł Radecki

Kontynuacja imprezy w hotelu, nie wszystkim na zdrowie wyszła, ale zasłonę miłosierdzia na to spuśćmy. Kładziemy się spać około trzeciej, po wyrzuceniu co bardziej upierdliwych imprezowiczów z naszego pokoju, ginie w narodzie wyczucie i takt.

Niedziela dzień drugi, cale szczęście ostatni.
Największa atrakcją tego dnia, z pewnością była mikro wystawa sprzętu wojskowego, trochę zabytkowego, trochę współczesnego, który reprezentował klasyczny Humvee, sympatyczny żołnierz z Batalionu Szturmowo Desantowego, pozwolił nam zajrzeć we wszystkie jego zakamarki, a słysząc że ja i Zvolack to starzy „desantowcy” wyraźnie się ucieszył.

Coś opancerzonego Foto: Paweł Radecki	Ach te pojazdy Foto: Paweł Radecki	Nasz Prezes testuje wytrzymałość Hummera Foto: Paweł Radecki

Jeszcze jedna wizyta na stacji, z Karolina i Kubą idziemy na tzw. stare miasto, podoba nam się, trochę zdjęć i pora wracać.

Schody do nikąd Foto: Paweł Radecki	Przejście podziemne bez wyjścia Foto: Paweł Radecki	Urok starego miasta Foto: Paweł Radecki
Figlarne żaby Foto: Paweł Radecki	09-tka w peronach BB Foto: Paweł Radecki	Jeszcze razem z nami Karolina i Kuba Foto: Paweł Radecki

Na obiad, serwowana jest żołnierska grochówka, no trochę jej smak odbiega od zapamiętanego z dawnych lat, z pewnością jest niesłona, większość pochłania siermiężną potrawę w zapamiętaniu z błogim wyrazem twarzy. Jemy i dyskutujemy, czasami dość ostro, mija południe, pakujemy nasze”dzieło” regulujemy rachunki i wsiadamy do rozżarzonego busa, w drodze powrotnej prowadzi Piotrek. Podążamy prostą i najkrótszą droga do domu, zatrzymując się nad jakimś wyrobiskiem na grila, niestety daje się wyczuć jakiś pośpiech, nasz kierowca popędza nas, nie jest to atmosfera radosnej wieczerzy jaką niektórzy pamiętają.Znów w drodze, w pewnym momencie zasypiamy wszyscy z wyjątkiem Piotrka, co nie jest takie najgorsze, około 18 mijamy rogatki Łodzi, jeszcze chwila i jesteśmy w klubie, rozpakowujemy się i każdy oddala się do domciu.
Reasumując wyjazd na który czekałem, zmęczył mnie setnie, wystawiliśmy najliczniejszą delegację, co zostało nam wypomniane, jak zwykle za naszymi plecami, pokazaliśmy niewiele, a w zasadzie nic, straciliśmy czas i pieniądze.

Absolutnie subiektywnie V Warsztaty Modelarskie w Bielsku Białej w skrócie opisał
Paweł Radecki-Nemo