Od wyprawy do Poznania minęło już parę tygodni, jednak nawał różnorakich spraw spowodował, że relacja dopiero teraz ujrzała światło dzienne. Ponieważ na miejsce dotarłem niejako na własną rękę (chociaż w doborowym towarzystwie Kudłacza i naszego Prezia-Srezia), pobyt w Poznaniu opiszę z własnego punktu widzenia. Wszyscy, którzy już wcześniej mieli niewątpliwe szczęście poznać nas w akcji doskonale się domyślają, że podróż upłynęła pod znakiem przedstawiciela ulubionych przez nas zwierzątek futerkowych, tzn. Żubra, który czasem się stawia. Po długiej tułaczce zdezelowanym kiblem (moja podróż była wyjątkowo długa, gdyż jechałem aż z Żyrardowa, a żeby było ciekawiej droga prowadziła przez Łódź, Sieradz, Kalisz i Ostrów Wielkopolski - najkrótsza droga do Poznania ;-)). Po przyjeździe zakwaterowaliśmy się i już mieliśmy kłaść się spać, gdy nasz kolega Jarek dał taki popis gry na wiośle elektrycznym, że wszyscy długo szukali swoich szczen na podłodze. Zagrał wiązankę riffów z rockowo-metalowych klasyków w sposób naprawdę powalający. No cóż, łódzcy klubowicze nie po raz pierwszy udowodnili, że są wszechstronnie uzdolnieni ;-).
W sobotę na salę targową udaliśmy się jak zwykle poprzez ruiny ZNTK. Jako miłośnicy kolei byliśmy oczywiście przekonani, że nie robimy nic złego włócząc się po torach z aparatami. Zaliczyliśmy jednak pyskówkę z nadgorliwym brygadefuhrerem sieciowców. A bo po torach chodzimy, robimy zdjęcia, nie mamy kamizelek ostrzegawczych itd. Jednak gdy na jego pytanie "Po chuj ci kurwa te zdjęcia?" odpowiedziałem "Dla dyrektora ZEKu (ZEK to Zakład Regionalny PKP Energetyka ich pracodawca), chce wiedzieć kto nie przestrzega BHP i nie nosi kasków" rozdziawił gębę, jakby ujrzał czerwony parowóz z halogenami, żółtą dymnicą, pantografem zamiast węgla i napisem PKP CARGO.
W końcu dotarliśmy na salę targową. PMM prezentowała jak zwykle wysoki poziom. Tym razem dołączyli znani z poprzedniego roku modelarze z Niemiec. Świetny pomysł, żeby połączyć ich moduły (niemieckie) z naszymi (polskimi) poprzez segment przedstawiający granicę państwa sprawdził się znakomicie. Szkoda tylko, że przypadkowa z reguły publiczność nie potrafiła wyłowić wszystkich niuansów makiety, po raz kolejny potwierdzając, że hiperrealizm bardziej sprawdza się na zamkniętych zlotach "ludzi z branży". Na imprezy publiczne o wiele lepiej nadają się makiety, które oferują przede wszystkim ruch (im więcej tym lepiej). Oprócz tego byli sTTandardowicze, N-ormowcy, był Krzysiek Młodzikowski ze swoim industrialem, był Paweł Wróblewski z Wróblewicami. Trudno wymienić wszystkie stoiska i modele zaprezentowane podczas imprezy.
Później, jako że nasz Prezio-Srezio nie znalazł ani chwili jakże cennego czasu, ja i Nemo wzięliśmy udział w zebraniu Polskiego Związku Modelarzy Kolejowych i Miłośników Kolei. Podczas trwającego około godziny spotkania wybraliśmy nowy (stary) zarząd oraz przegłosowaliśmy niezmiennie ważną kwestię skrócenia nazwy o jedno MK (czyli nie PZMK i MK tylko PZMK i już). Aha Prezesprezesów poinformował o uruchomieniu oficjalnej strony Stowarzyszenia no i oczywiście zebrał składki.
Gdy znudziło nam się oglądanie modeli ja, Kudłacz i Prezio-Srezio wybraliśmy się na genialną wyprawę tramwajową. Kudłaty ma to do siebie, że zawsze wyczai fajny klimat. Jesienny krajobraz, stare wille i stare tramwaje. Z resztą zobaczcie sami.
Wieczorem był dietetyczny i drogi bankiet. 20 zł za to, co było na bankiecie to totalne przegięcie, czemu z resztą Kudłaty dał wyraz. Znowu podpadliśmy, ale pewne rzeczy należy nazywać po imieniu. Wszystko jednak rekompensowała lekko czarniawa kelnereczka z pupcią jak marzenie. Aż ręce świerzbiły żeby dać jej klapsa! O Panie!
Zanim jednak dotarliśmy na bankiet zgarnęliśmy po drodze Maxa i naszego starego kompana Andrzeja Etmanowicza. A po drodze szok! Podjechał zabytkowy tramwaj typu 102N, a w nim całe stado napalonych lasek świętujących wieczór panieński. Kusiły nas zawzięcie chcąc nas zaprosić na wycieczkę, ale się nie daliśmy! Pozostaliśmy wierni naszym stałym miłościom (tzn. lokomotywom i wagonom)! Niech se nie myślą, że jesteśmy jakimiś pierwszymi lepszymi, których można poderwać ot tak!
Po powrocie na kwatery wyruszyliśmy do walki o nietrzeźwość. Po długich i mozolnych zmaganiach udało się!!! Prezio-Srezio niezmordowanie atakował parafianki księdza Grygiera. Żywimy jednak nadzieję, że niewinne owieczki nie dały się sprowadzić na manowce naszemu rozkoszniaczkowi, hehe.
Na drugi dzień dość szybko udaliśmy się w drogę powrotną. Koło południa ja, Kudłacz i Panlowelaspiotr udaliśmy się na dworzec (przedtem oczywiście do sklepu). W pociągu była mała scysja z Wielceważnąpaniąkierownik, która stwierdziła, że se nie życzy, żebyśmy znowu oddawali się miłości do Żubra, robili zdjęcia itd. W tej miłej atmosferze, każdy z nas powrócił na gościnne łono osobistej małżonki. Nie wiem jak inni oceniają wyjazd, ale ja powiem jedno: było zajebiście!!!
Tekst i foto
Paweł "wlodar" Włodarczyk
Napisane przez wlodar
dnia listopad 10 2008
22528 czytań
Oceny
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony Zaloguj się , żeby móc zagłosować.
