SU45 Foto: Piotr Chorąży

Następny plan w Zblewie, tylko trzeba tam jeszcze dojechać. Jedzie się całkiem dobrze, "tłuściochów" na szczęście nie ma za dużo, ale na trasie Warlubie - Skórcz dociera do nas, że na pośpiech z Gorzowa nie zdążymy, chyba, że się planowo spóźni. Jakże było miło, gdy na "sikostopie" w Zblewie zamknęły się rogatki. Okazuje się, iż w kolej należy wierzyć, a kilkanaście minut spóźnienia nie przekreśla szans złapania pociągu. Dalej już tylko Kościerzyna i miejmy nadzieję parowóz, który ma jechać, ale pewności nie mamy żadnej.
Zajmujemy pozycje w okolicy Skorzewa, blisko Kościerzyny, tak na wszelki wypadek gdyby nie przyjechał, żeby nie pałętać się daleko, bo czasu szkoda. Około 10.50 rozlega się znany nam gwizd i odgłos pracującego w dali parowozu. Jednak dojechał i słyszymy, że jedzie, a my śmieliśmy mieć wątpliwości. Cóż za ignorancja z naszej strony, nie ufać kolei. Jednak nie może być idealnie i wyłaniający się z łuku parowóz powala nas "glapą" (pomysłowość organizatorów w dekorowaniu parowozów może powalić na kolana) na dymnicy. Ale co tam glapa, Ok-a z boczniakami to skład niewidziany w kraju od 1995, a i tak wtedy jechał pod drutem i też miał jakieś "dekoracje".

Ok22-31 z boczniakami Foto: Piotr Chorąży	Ok22-31 Foto: Piotr Chorąży	Manewry na stacji Foto: Piotr Chorąży
W całej krasie Foto: Piotr Chorąży	Wśród pól i łąk Foto: Piotr Chorąży	Do zobaczenia Foto: Piotr Chorąży

Po przejeździe retra nie mogliśmy sobie odmówić wizyty na stacji docelowej, gdzie już czekali licznie zgromadzeni MK i biegając chaotycznie po torach uniemożliwiali zrobienie sensownego ujęcia. Widok ludzi na dachach okolicznych budynków nas nie zdziwił, a zainteresowanie też było oczywiste. Nas jednak ucieszyła informacja od zaprzyjaźnionych MK, iż parowóz pojedzie do Lipusza "obrócić się na trójkącie". Było to tak oczywiste, że nawet chwili się nie wahaliśmy i za dwadzieścia minut byliśmy w Garczynie na przejeździe.
Niestety pani dróżniczka przejazdowa sprowadziła nas na ziemię, gdy wykonała telefon do dyżurnego w Kościerzynie. Kto by tam tarabanił się parowozem po jakiś trójkątach - powiedziała. No i racja, pojedzie się tendrem na przód i już. Nam się mocno spieszyło, więc klnąc pod nosem, za kilkanaście minut byliśmy już w Barkoczynie, na linii do Skarszew. Potem kultowe Skarszewy, mniej kultowy Starogard Gdański i w lesie przed Swarożynem czaimy się na osobowy z Tczewa. Przyjechał planowo, więc nie tracąc czasu ruszamy dalej, jednak zaglądamy po drodze na przejazd w Swarożynie i dostajemy niezłego przyśpieszenia, gdy nagle zamykają się rogatki. Coś będzie jechało, więc zajmujemy pospiesznie stanowiska i po chwili przetacza się towarowy z "Suką" na przedzie.

No fajnie, kiedyś w sezonie brakowało lokomotyw liniowych i można było zobaczyć "Gagarina" z pasażerskim, a teraz "Suką" prowadzi się towary, koniec świata. Ale nie popadając w rozpacz, zmierzamy ku świetlanej przyszłości, jaka nas czeka na Żuławskiej Kolei Dojazdowej, gdzie jeździ czerwony - jak Pan Bóg przykazał - Mbxd2, z czerwoną również doczepą. Zgodnie z założeniami o 15.00 dotarliśmy do celu, gdzie już czekał rzeczony skład i po zainstalowaniu się w pociągu, ruszyliśmy na objazd całego, obsługiwanego planowo szlaku. W Stegnie miało miejsce krzyżowanie pociągów i tam przesiedliśmy się do składu z letniakami jadącego do Sztutowa. Piknikowa atmosfera towarzyszyła wszystkim pasażerom, a jazda pociągiem sprzyja nawiązywaniu znajomości, więc wszyscy ogólnie się dobrze bawili i kiedy zjechaliśmy ostatnim kursem z Prawego Brzegu Wisły przez Stegnę do Nowego Dworu, już mieliśmy bardzo dobre humory

MBxd2 w Stegnie Foto: Piotr Chorąży	MBxd2-212 Foto: Piotr Chorąży	Prawy Brzeg Wisły Foto: Piotr Chorąży
Rybina Foto: Piotr Chorąży	Stegna Foto: Piotr Chorąży	Sztutowo Foto: Piotr Chorąży
	Obok szopy Foto: Piotr Chorąży

Nocne Polaków rozmowy pozwoliły nam na poznanie grupy sympatycznych miłośników ciasnych torów z sąsiedniego miasta Warszawy, którzy, na co dzień zajmują się Kolejką Rogowską. Miejscowa gościnność dała okazję by delektować się świeżymi wędzonymi rybkami, a podawane do tego piwo smakowało jak nigdy. Noc była szybka, żeby nie mówić, że krótka, a rankiem po toalecie i krótkiej sesji, pożegnawszy kolegów pozostających na miejscu, ruszyliśmy w drogę powrotną.
Oczywiście nie można pozostawić tylu atrakcyjnych plenerów i po prostu wrócić do domu, więc jedziemy najpierw na "Costerinę", a potem na "Ostbahn". Uzbrojeni w instrukcje od Pawła i Wojtka (pozdrowionka!!!) udajemy się najpierw na rekonesans do Żukowa na most.
Na miejscu odkrywamy to, co każdy, kto się tam wybierze. Nie ma jak zająć dobrych pozycji, do objęcia obiektywem takiego obiektu. Bardziej kusząca jest perspektywa panoramy w Sławkach i ostatecznie jedziemy tam. Na miejscu zastajemy kilkoro chętnych do zrobienia ładnych ujęć, więc i my zajmujemy dogodne pozycje. Tak wytrwaliśmy blisko półtorej godziny, zerkając, co chwilę w stronę Somonina, czy już nie nadjeżdża. Sielanka i wesoła, mimo wszystko, atmosfera została jednak zburzona przez miejscowego gospodarza, właściciela terenu, który to bez ogródek "przeprosił nas" ze swoich włości. Podziękowawszy grzecznie gospodarzowi słowami pełnymi miłości, w przyjaznej atmosferze, wśród wymiany grzeczności i wyrazów wzajemnego szacunku, udaliśmy się za miedzę, gdzie nadal oczekiwaliśmy na przejazd pociągu retro. Dość nadmienić w tym momencie, iż najmilszym pozdrowieniem w stronę gospodarza było - "Pier...ny Kaszub", oczywiście do nacji tej nic nie mam, uważam wręcz iż ludzie w tych okolicach są bardzo serdeczni, ale ten egzemplarz musiał być z deportacji, bo z podobną serdecznością spotkałem się na Ukrainie, choć tam nie znali kilku zwrotów grzecznościowych, których używał ten osobnik. Ale pomijając ten epizod, poczekaliśmy jeszcze pół godziny i wreszcie przejechał skład "Costeriny", poprzedzony najazdem na okolicę tłumu MK. Nie znając dokładnie okolic postanowiliśmy wrócić przez Somonino, gdzie udało nam się jeszcze trafić na "Polsata" luzem i dalej do Kościerzyny.

Nastawnia Somonino Foto: Piotr Chorąży	Somonino Foto: Piotr Chorąży

Jakież było nasze zdumienie, gdy na jedynej drodze od stacji wstrzymano ruch, ze względu na odbywający się wyścig kolarski i dwadzieścia ponad minut oglądaliśmy przejeżdżające przed nami "cudowne dzieci dwóch pedałów". Psioczyliśmy po kolei na Kaszuba, parowóz, i tych olimpijczyków. Godzinę i dwadzieścia minut zajął nam dojazd do Kościerzyny i to "po znajomości", gdyż do wjazdu do skansenu puszczono nas między grupami kolarzy. Oczywiście Ok-a już stała w skansenie i całą przyjemność diabli wzięli.
Wokół parowozu tłumy ludzi. Do Lipusza nie pojedzie, bo niema czasu, wody, czy też węgla, nie ważne, czemu, faktem jest, że szkoda czasu było nam, na takie szopki. Decyzja krótka, mamy trochę czasu i dawno obiecywane sobie odwiedziny na Ostbahnie, więc jedziemy na Zblewo.
Pierwszą odwiedzamy stację o swojsko brzmiącej nazwie - Kaliska. Krótki spacer, kilka gwoździ z podkładów i znajdujemy dogodne miejsce do uchwycenia planowego. Niebawem pojawia się SU45-079 w nowym - starym malowaniu z piętrusami w stronę Tczewa.

SU45-079 Foto: Piotr Chorąży

Szybka sesja, trochę zdjęć, kilka minut filmu i jedziemy dalej, oczywiście dalej w stronę domu. To nic że jedziemy na Zachód, ale cały czas wracamy do Łodzi, odwiedzając po drodze Kamienną Karczmę, Czarną Wodę, Łąg i Czersk.

SP42 Czersk Foto: Piotr Chorąży	SU45-057 Łąg Foto: Piotr Chorąży	SU45-079 Czersk Foto: Piotr Chorąży
SU45-079 na tle semafora w Czersku Foto: Piotr Chorąży		SU45-161 Czarna Woda Stonki Foto: Piotr Chorąży

W Łągu czekając na planowy z Tczewa, odprowadzamy tylko wzrokiem, przejeżdżający nad Ostbahnem szynobus z Wierzchucina do Kościerzyny, ale brak wiedzy na temat ruchu pociągów na tej linii nie pozwolił nam na zrobienie fotek. Ostatni plener z pociągiem urządziliśmy sobie na wiadukcie w Czersku, skąd roztacza się ładna panorama nad linią z Laskowic. W zachodzącym słońcu przy pogarszających się z każdą minutą warunkach, udało się nam jeszcze złapać SP 42-230 z dwiema klasami.

SP42-230 Laskowice-Czersk Foto: Piotr Chorąży

Niestety to był nasz ostatni plener tego dnia, gdyż z Lipowej Tucholskiej wyjeżdżaliśmy już w ciemnościach nocy. Szybki powrót do domu, gdzie docieramy na pierwszą i już tylko wspomnienia przy oglądanych fotografiach. Jestem pewien, iż jeszcze w tym (2004) roku zawitamy w Nowym Dworze Gdańskim u gościnnych Kaszubów, bo na prawdę warto zobaczyć ogrom pracy włożony w reanimację tej niepowtarzalnej kolei i spędzić kilka godzin w "wąskim świecie".

Tę niezmiernie poetycką relację spisał z pamięci Piotr Chorąży

Dworzec w Skarszewach Foto: Piotr Chorąży	Kościerzyna Foto: Piotr Chorąży	Jeszcze raz Kościerzyna Foto: Piotr Chorąży
I jescze raz Foto: Piotr Chorąży	Laskowice - Czersk Foto: Piotr Chorąży	Lipniewo Kaszubskie Foto: Piotr Chorąży
Lipowa Tucholska Foto: Piotr Chorąży	W obłokach dymu Foto: Piotr Chorąży	Ok22 wśród pól Foto: Piotr Chorąży
SU45-116 Zblewo Foto: Piotr Chorąży	Dymiąca "suka" Foto: Piotr Chorąży	Sławki Foto: Piotr Chorąży
Znowu Sławki Foto: Piotr Chorąży	I tu też Sławki Foto: Piotr Chorąży