Chyba każdy młody chłopak, na którymś etapie swojego życia marzy o posiadaniu własnej makiety kolejowej. Dawno temu dopadły te marzenia i mnie. Wtedy skończyło się to na skręceniu płyty ułożeniu torów TT i .... spaleniu jednej lokomotywy. Teraz kiedy kolejowa pasja znowu odżyła powróciły marzenia o makiecie. Tym razem nie miał być to tort a coś bardziej realistycznego. Pierwotnie zamierzeniem była malutka stacyjka „Smokowo”, z mijanka i jednym torem bocznym na linii jednotorowej, na której mógłbym ewentualnie poprowadzić jakieś proste manewry. Wielkość mieszkania ogranicza mnie jednak do maksymalnej długości 3,5m i szerokości segmentów 50 cm co w przypadku stacji daje niemal karykaturę. Nie omieszkałem się oczywiście podzielić planami z kolegami z Klubu. I tu potwierdziły się moje obawy, jeśli to miałaby być 3,5 metrowa stacja to lepiej jej nie robić. Od słowa do słowa zaczęliśmy już wspólnie kombinować co by tu sensownego można zrobić. I tak projekt przekształcił się w 7-mio segmentowy moduł „Smokowo”, na której linia dwutorowa miałaby się zbiegać w jednotorówkę. Przygotowałem już nawet jakiś tam układ torowy, w podziale na segmenty i zaczęły się dyskusje nad jego poprawnością etc. Wtedy bodajże Piotrek rzucił temat, że skoro już buduję coś przypominającego wielkością małą stację i to na linii dwutorowej, to może by tak odwzorować coś istniejącego. Dość szybko wybór padł na Szadek.

Tak to się prezentuje w rzeczywistości

Stacja ta położona na magistrali węglowej jako jedna z niewielu otoczona jest lasem i jest w stanie niemal nienaruszonym od czasów lat 70-80. Posiada bardzo charakterystyczne dla „węglówki” budynki stacyjne oraz magazynowe, ciekawy a zarazem prosty układ torowy i jest stosunkowo niedaleko Łodzi. Nie pozostawało więc nic innego jak wsiąść z moją ukochaną w samochód i wyruszyć na pierwszą wizję lokalną. Niestety koszmarna pogoda nie pozwoliła na zbyt długie przebywanie w terenie więc podstawowe fotki, sympatyczna rozmowa z dyżurnym i powrót. Zacząłem rozrysowywać układ torowy, przymierzać się do wstępnych obliczeń kosztów, wyboru materiałów etc. Zdecydowałem się użyć torów 2,07 Roco na podkładach betonowych, rozjazdów 10-cio stopniowych Roco na torach głównych i dodatkowych oraz 12-sto stopniowych Tilligów na bocznych. Niestety bez dokładniejszych pomiarów nic dalej się nie dało zrobić. Kolejna wycieczka, tym razem z Radkiem. Ponownie Szadek przywitał nas obrzydliwa pogodą ale tym razem byliśmy już mocno zdesperowani. Szybko obfociliśmy dokładnie głowicę północną i zmierzyliśmy budynek dworca oraz magazyn, głowice południową oraz nastawnie zostawiając sobie na późniejsze wizyty. Mając pomiary i dokładne zdjęcia mogłem wreszcie precyzyjnie rozrysować moduł. Ehhh co innego jakieś tam wspomnienia z przejazdowych wizyt a co innego konfrontacja rzeczywistości z ambitnym projektem. Okazało się, że nijak stacji nie da się upchnąć na zakładanej wielkości modułu. Ostatecznie stacja Szadek w moim wykonaniu będzie składała się z 9-ciu segmentów o wymiarach 100 x 50 cm, plus w środkowej części dokładany element poszerzający 3 moduły o 20 cm z placem ładunkowym. Niestety rozległość stacji nie pozwala na umieszczenie jej centralnie w osi segmentów więc konieczne będzie dobudowanie 2 segmentów centrujących oś torów oraz zakończonych standardowymi profilami 2m. Te dwa segmenty oraz krótki łącznik umożliwiający wyjście jednotorowe z bocznicy bierz na siebie Klub.

I tak z 3,5-metrowej stacyjki z 5-cioma rozjazdami mamy dwutorowego 11-metrowego kolosa, z 18-stoma rozjazdami i z 5-cio metrowymi torami stacyjnymi. Wszystkie budynki projektowane są od podstaw, i będą budowane głównie z kartonu, wszak to tworzywo jest mi najlepiej znane. Oczywiście wspierać się będę wszelkimi innymi pomocami, jak wycinanie laserowe (tu duży ukłon w kierunku zaprzyjaźnionej firmy GPM) fototrawienie i masa innych wynalazków szatana. Ze względu na ogromne koszty (same tory z rozjazdami to grubo ponad 1k) większość elementów będę starał się wykonywać we własnym zakresie, na szczęście techniki komputerowe nie są mi obce i wiele elementów mogę zaprojektować najpierw w wirtualnej rzeczywistości. Również ze względów finansowych (ale też i czaso- i roboczo-chłonnych) nie będę odtwarzał trakcji. Owszem jest jakiś pomysł na trochę inne rozwiązanie ale o tym później. Stacja będzie obrazować okres z późnych lat 70-tych. Na tym dość zamiarów, projekt tkwi już w komputerze i został zweryfikowany w terenie czas się brać do roboty. Na pierwszy ogień idą segmenty 3, 4 oraz 5, centralna część modułu zawierająca budynek dworca, semafory wyjazdowe oraz magazyn. Ta część będzie też częścią ekspozycyjną w mieszkaniu, pozostałe segmenty będą po wykonaniu czekały w pudełkach na powiększenie metrażu oraz wyjazdy. Z pomocą Kpt. Nemo, Grzesia oraz kolegi Mariusza wszedłem w posiadanie pierwszych elementów segmentów, profili czołowych wypalanych laserem, oraz boków. Profile wykonane z wodoodpornej sklejki 18 mm, boki ze sklejki 10 mm, górna płyta to meblowa pilśnia 4 mm wzmocniona na środku 18mm pasem ze sklejki. Całość skręcona oraz sklejona tworzy lekką a zarazem w miarę mocną konstrukcję. Na wierzch przyjdzie pianka panelowa 4 mm, pod tory tradycyjnie korek a na wypełnienia terenu styrodur.

Pierwsze skrzynki

Z racji tego, że wszystkie prace modelarskie zmuszony jestem wykonywać w mieszkaniu a wolny czas mam najczęściej wieczorami lub nocą (wtedy poszaleć z wiertarką nie bardzo się da) w międzyczasie projektuję budynki. Niestety nie dysponuję wiedzą za zakresu architektoniczno inżynieryjnego i nie potrafię posługiwać się programami do grafiki 3D wszystkie projekty powstają w głowie i przenoszę je do komputera do programów wektorowych. Następnie drukuję prototyp, i kiedy bryła jest dobrze rozwinięta na płaszczyznę przygotowuję ją do wycinania laserowego. Na chwilę obecną mam rozrysowaną cały główny budynek dworcowy oraz magazyn. Bryła dworca została rozrysowana i sklejona. Po sklejeniu wyszło sporo „baboli” i dworzec wymaga wielu poprawek, głownie w konstrukcji dachu, jednocześnie wykorzystując wskazówki Grzesia Pomorskiego z GPM. Dworzec wrócił do fazy obliczeń i przemyśleń a ja nie tracąc czasu zabrałem się za magazyn. Konstrukcja przestrzennie prostsza do narysowania ale upierdliwa ze względu na więźbę dachową i połączenie różnych budulców. GPM wyciął w tempie błyskawicznym prefabrykaty i zabrałem się ostro do roboty. Oczywiście wyszło sporo błędów wynikających z braku doświadczenia oraz specyfiki projektowania „pod laser”. Niecierpliwość wzięła górę i nie czekając na powtórne wypalenie w ciągu 4 dni wciąłem większość ręcznie. Przymierzyłem się też do zrobienia dachu krytego papą. Wyszło jak wyszło, widać na zdjęciach.

Prototyp budynku magazynowego

Po małej prezentacji w klubie część ludzi uznała wynik za satysfakcjonujący. Prezes jednak był odmiennego zdania bezlitośnie obnażając wszelkie niedociągnięcia i uznając to za dno i kaszanę. Zabolało ale przynajmniej było szczere i motywujące. Budynek przeprojektowany i wysłany do „laserowni” a ja zabieram się za poprawki dworca. Dalszą część relacji będę już umieszczał na bieżąco w miare postępu prac.

Pracę postanowiłem podzielić na 3 etapy, najpierw środkowa część stacji, później głowica południowa a na koniec głowica północna z segmentem wyjazdowym jednotorowym. Oczywiście rozsądek i poprawność organizacji pracy podpowiadały by raczej podział prac raczej w/g ich charakteru czyli najpierw stolarka całości, potem elektryka itd. Niestety pamiętać należy o ograniczeniu przestrzennym (wszystko robię w malutkim mieszkanku w blokach) i muszę podzielić to na właśnie takie etapy. W międzyczasie zakupiłem miniset DCC z MultiMousem pochodzący z zestawu startowego Roco. Oczywiście do pełnego sterowania makietą to za mało ale bardziej kupiłem to pod kątem zapoznania się z samą "cyfrą" niż ambitnym planem zarządzania dużą imprezą. Korzystając z paru wolnych chwil w weekend na segmentach 4 i 5 rozciągnąłem magistrale zasilające, podpiąłem gniazda międzysegmentowe i w ramach próby przykleiłem pierwsze dwa flexy. Niemal ze wzruszeniem dopiąłem centralkę i ustawiłem klubowego Gagarina na torach (nie mam jeszcze dekoderów w swoich lokach). I stało się, krótko przed północą "Szadek Project" ożył cyfrowo. Gagarin błysnął światłami i z charakterystycznym pomrukiem zaczął się wolniutko toczyć do przodu. Radość nieopisana, uczczona szklaneczką 12-letniej whisky. Ok, pierwszy krok wykonany, teraz nie pozostaje nic innego jak stawiać następne i następne aż do szczęśliwego końca a o wynikach będę informował w tym artykule.

Pierwsze jazdy DCC	Udało się !!	Oryginalny panel w nastawni w Szadku

Kolejny wolny weekend zaowocował dalszym postępem prac. Najpierw od Nemo dostałem elementy do napędu rozjazdów. Genialne w swej prostocie przeniesienie ruchu z siłownika od zamka centralnego na iglice rozjazdów. Parę kombinacji i do tej pory tajemnicza polaryzacja okazała się prosta i łatwa a do tego poprawnie działająca. Wyszły przy okazji tez moje pierwsze powazniejsze błędy przy konstrukcji skrzynek jak i niedokładnośc przy projektowaniu samego układu torowego. Musiałem przenosić już zamontowane gniazda zasilania i ostro kombinować z jedną wstawką torów między rozjazdami. Wygląda to koszmarnie ale nie bardzo da się już to poprawić i wykonać lepiej bez wycinania od nowa profili i wykonania dwóch już istniejących skrzynek od nowa. Mówi się trudno i wyciąga wnioski na przyszłość. Dokończyłem układanie torów, zamontowałem i zasiliłem dwa rozjazdy. Trzeci czeka na dodatkowy element montażowy ale to drobiazg a sama elektryka jest gotowa. Czeka mnie niebawem podjęcie ostatecznej decyzji co do samego sterowania napędami, czekam na odpowiedź od ewentualnego wykonawcy systemu opartego na mikroprocesorze. Jeśli będzie za drogo lub z innych powodów nie zdecyduję się na takie rozwiązanie pozostanę przy klasycznym analogowym pulpicie na przełącznikach chwilowych. Teraz czeka mnie malowanie szyn oraz zabieram się za kolejne wyzwanie czyli szutrowanko, o wynikach mam nadzieję niebawem... 

Kompletny układ torów na segmentach  numer 3,4 ,5 i 6	To jest powód budowania dłuższej stacji niż "Paproki"	Beczki i węglarki rulez !!